Zakładam temat tutaj, gdyż potraktowałem trylogię jako jeden film. Ciekawy kryminał z elementami horroru. Dwie myśli nasunęły mi się po obejrzeniu wszystkich trzech części. Ciekawym zabiegiem było to, że reżyser budował naszą sympatię do głównej bohaterki przez dwa pierwsze odcinki, po czym mocno ową sympatię nadszarpnął w odcinku trzecim. Jaki był tego cel? Pokazanie, że nawet najlepszy detektyw ulega swoim słabościom? Zaintrygowały mnie też elementy paranormalne filmu. Na początku myślałem, że reżyser będzie chciał je wyjaśniać w racjonalny sposób, ale one okazały się częścią świata przedstawionego. Liczyłem, że wyjaśni się sprawa "niewidocznego strażnika", ale twórcy filmu zostawili nas ze sceną otwartą. Czy to był ojciec, który zawsze dzielnie bronił główną bohaterkę przed matką?