*
Ten film z oczywistych względów był dla mnie dużym przeżyciem... wstępnie pisałam ci o nim jeszcze na czacie... wyraziłeś wątpliwości.... duże przeżycie nie oznacza pozbawiony sensu.... owszem był cholernie bolesny... ale w sposobie zadawania pytań o to czym jest ludzkie życie, a zwłaszcza śmierć, nie miał sobie równych... jeśli człowiek umiera, na różne sposoby próbuje oswoić to, co tak naprawdę do oswojenia nie jest... czy uzyskane odpowiedzi powstrzymują proces? no przecież, że nie... ale są sposobem na to, by godniej... może nie wyłącznie z ropaczą poddać się temu... ale etap kontestowania 'aktu' jest nieunikniony, faza buntu, gdy dane jest ci 'żegnać' się zbyt wcześnie, nieunikniona... problem w tym JAK... nie ma dobrego sposobu... bo każdy prowadzi do tego samego, z czym tak despracko czlowiek się nie godzi... ; to zaledwie jeden z wielu wątków w filmie... bo jest jeszcze relacja kobieta-mężczyna, co w szerszym kontekście przenosi się na człowiek-człowiek, jest jeszcze obecne tło: obraz OGRÓD ROZKOSZY ZIEMSKICH hieronima bosha i jego drobiazgowa analiza, ona przewija się przez cały film i niejako komentuje jego fazy, jest próba wykreowania rytuału śmierci dla tej tylko kobiety i wszechobecna kamera prowadzona z ręki /na początku to przeszkadza... musi minąć trochę czasu, nim widza przestanie uwierać ten niestabilny obraz/, ale dzięki temu osiągnięty jest efekt niepowtarzalny: subiektywizmu i intymności /z materiałów dotyczących filmu wynika, bo aktorzy filmowali się nawzajem, by te wrażenia spotęgować; stało się to z dużym powodzeniem i jest istotnym -estetycznym również - walorem filmu/... w tle obrazu jest jeszcze przepiękna wenecja... i miłość fizyczna dwóch przepięknych ciał - piszę chaotycznie, bo wszelki porządek tu nie ma sensu... WAŻNE JEST SŁOWO... ono wiele znaczy w tym obrazie, w dosłownym sensie... wszystko, co pada z ekranu jest esenscją, niezwykle ważne...

jedna ze scen porusza zwłaszcza... gdy bohaterka usiluje zrozumieć najpierw, co w niej tak naprawdę umrze i powołując się na leonarda da vinci twierdzi, że umiera tak naprawdę ciało... a ciało to materia... więc czym jest ciało... mężczyzna, który 'towarzyszy' jej w tej drodze, tłumaczy /procentowy skład/, ale dociekliwość, czy może desperacja pcha kobietę dalej... ona chce ZOBACZYĆ... ciało odarte z tej kompilacji pierwiastków, które się nań składają... więc którymś momencie w domu odbywa się performance: ciało to w 3/4 woda... więc akwarium... reszty możesz się domyślać... wapń, żelazo... śladowe ilości czegoś tam jeszcze... wygląda to marnie... i w niczym nie przypomina człowieka... ale nim jest...(?)
e-M

PS. Trudne to wszystko... powinnam ten film obejrzeć jeszcze raz... bo to też przepiękny, wysmakowany obraz... jeśli człowiek koncetruje się na jednym wątku, siłą rzeczy pomija inne...