Oglądałem przed ''Ogrodem ..'' tylko jeden film Majewskiego, ale - nie sprawdzając - od razu wiedziałem, że to jest jego rozumienie kina; gdy przysiadłem do Ogrodu, to wydało się dziwnie naturalne, że to jego film.
Majewskość każdego z jego filmów nie wyróżnia się jednak tylko sznytem indywidualnym, właściwym tylko mu, bo jego obrazy to także piętno ogólnohumanistyczne, jakie odciska on na kinie jako na medium artystycznym. On tworzy meta-filmy, każdy kadr stanowi dzieło sztuki, każdy jego film jest ( obejrzałem tylko dwa z nich, alem dziwnie pewien, że tak jest ) druzgocącą refleksją nad kinem, granicami wyrazu, kontemplacją antypodów form ekspresji i - osmotycznie - kondycją człowieka w dzisiejszym świecie, a to bardzo potrzebne dziś.
Jego wielkość polega chyba też na tym, że jego filmy nie wymagają jakichkolwiek prelekcji, przygotowań.
Jedynym kodem, wokół którego się tutaj poruszamy, jest głęboki i dojmujący humanizm, zrozumiały dla każdego.

łatwe uniknięcie pretensjonalności dzięki zabiegowi film w filmie ( choć to nie jedyny tego zabiegu sens ) doskonale potwierdza wielką świadomość formy filmowej.

Twoja odpowiedź najbardziej mi się podobała choć mam trochę inne odczucia.Dałem na razie ocenę 7/10 bo cały czas nad tym filmem myślę.Przed chwilą dopiero skończyłem oglądać.Widzę,że lubimy podobne filmy.Pozdrawiam serdecznie.

Ja zaś widzę, że lubimy również podobną muzykę, faure :D
pozdrawiam
a co do twojej recepcji Ogrodu... wiadomo nie od dziś, jak wiele czynników zgoła z filmem niezwiązanych na nią wpływa. nastrój, ciśnienie, ostatni obejrzany film, przekątna ekranu, na którym oglądamy, jakość dźwięku, głośność itd.
ja ogród oglądałem sam, w ciemnym pokoju, w ciszy absolutnej. myślę, że to pomogło. choć pewny nie jestem :)

Oglądałam w ciemnym pokoju w akademiku ze znajomymi. Mimo wszystko, w mojej ocenie jest to przepiękny, poetycki film. Prawdziwa sztuka przez duże S.

Film oglądałam lata temu, zrobił na mnie ogromne wrażenie. C U D O . Scena "wskrzeszania" Claudii - płakałam...