Znajomy katecheta mówi, że najbardziej to ulubiony przez jego uczniów film fabularny, jaki im odtwarzał (z tych "spokojnych", bo wiadomo, że thrillery teologiczne najbardziej przyciągają, np."Rytuał").

Są elementy humoru (np.scena z mszycami, czy chrztem udzielanym przez niewprawnego Pio), są nie do opisania, jak uwaga o.Pio do wizytatora, że zawsze się obawiał zasadzek diabła ...i reakcja o.Pio po tym wyznaniu, gdy śmieje się ze swoistym ironicznym okrucieństwem właściwym świętemu, który staczał walki z diabłem od dzieciństwa, są sceny ukazujące charyzmat spowiednika, są pokazujące zło w Kościele, jak rozmowa donosicielki z (złym) biskupem. Są piękne plenery i naturalne, zabytkowe wnętrza z najważniejszym z San Giovanni Rotondo.

Najcenniejszym jednak elementem jest wybitność aktorska Castellitto oraz...znakomity chwyt w filmie - oparto scenariusz na wątku rozmowy surowego wizytatora (doskonały Prochnow) z o.Pio w przeddzień jego śmierci, ta rozmowa, zderzenie dwóch przeciwieństw i retrospekcja, wręcz wciągają z miejsca w akcję i podtrzymują uwagę aż do końca poprzez długie 3 godziny emisji.