ferrara i wiara. młodszy brat kaina, znalazca syty i oddołpowany, już nie tak drapieżny jak artysta głodny i poszukujący z najlepszego okresu ulicznej hedonki, burzy i naporu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, ale konsekwentny. niczym nowym nie zaskakuje, ale też nie ma się czego wstydzić. montując naprzemiennie strzelanie do ludzi i przyjmowanie komunii puentuje zaświadczając o całości. daje świadectwo swojej drogi. mówi o odwiecznej waśni z demonami, człowieczej kondycji, tajemnicach wiary. ostrych zawodnikach na powszedniej arenie ludzkiego dążenia do świętości. uziemieniu nieba i zniebieszczeniu ziemi. kuszeniu i konieczności transcendencji. kłamstwach o życiu i prawdach o śmierci. wojennym chaosie w poziomie i potrzebie orientacji pionowej.