"Ostatni dzień lata" to skromny, ascetyczny film, ponoć najtańszy w dziejach polskiej kinematografii. I rzeczywiście, trudno o dzieło bardziej kameralne, bo mamy tu tylko dwoje aktorów, akcja toczy się w ciągu jednego dnia w jednym miejscu, na opustoszałej plaży. O wielkości filmu decydują wspaniale zarysowane charaktery postaci: 28-letniego mężczyzny i nieco starszej od niego kobiety. Nie wiele o nich wiemy, nie znamy ich imion, dowiadujemy się o nich trochę tylko z fragmentarycznych wspomnień. O niej wiemy to tylko, że prawdopodobnie straciła kogoś bliskiego w czasie wojny. O nim, że nigdy nie zagrzał nigdzie miejsca na dłuższy okres czasu. Wiemy na pewno, że ona przyjechała tutaj sama na urlop i że nie jest zbyt szczęśliwa, a on, szaleńczo w niej zakochany, śledzi każdy jej krok, nie widzi nic poza nią, stara się ją namówić, żeby z nim została.
Są dwie naprawdę genialne sceny w tym filmie. Pierwsza, gdy Machulski wypowiada wskazując na morze: "to miejsce dla ludzi nieszczęśliwych, takich, którzy nie chcą już zwyciężać, ani przegrywać". Druga to delikatnie zasugerowany, ale porażający, tragiczny finał.
Gorąco polecam. 8,5/10.