W rodzinie Abrahama Burszteina "Polska" to słowo zakazane. Nie można go wymawiać, nie można go wspominać. Kojarzy się z miejscem, gdzie w czasie wojny Abraham doświadczył piekła obozu koncentracyjnego. A jednak na stare lata, czując nadchodzący schyłek swych dni, Bursztein do "zakazanej" Polski postanawia pojechać. To ostatni moment, żeby odnaleźć Piotra, sąsiada, który zajął się nim po wojnie i dał schronienie. Dla Abrahama podróż do Polski to jak podróż na Księżyc. W 1945 roku wyemigrował do Argentyny, w niej osiadł i z której nie wyściubiał nosa przez wiele dekad. Teraz, w wieku 88 lat, pakuje małą walizeczkę, odświętny garnitur i wsiada do samolotu. Trasa nie należy ani do najkrótszych, ani do najprostszych. Bo jak kupić bilet pociągowy z Paryża do Polski nie chcąc wymówić przy kasie słowa "Polska"? Albo jak dotrzeć do celu nie przecinając po drodze znienawidzonych Niemiec?