Aleksandra Konieczna może i świetnie zagrała, ale nie uważam, żeby była tu najważniejsza. W ogóle, ja ten film traktuję jako luźną inspiracje rodziną Beksińskich, a nie rzeczywistą ich historię. To NIE jest film o Beksińskich!, wbrew temu co pojawia się na początku filmu.

W filmie, wiele wydarzeń zostało do bólu uproszczonych. Tomasz pokazany w sposób jakby był niepełnosprawny. Zdzisława można polubić, ale w gruncie rzeczy to dziwak. Tylko Zofia została tu pokazana jako uosobienie dobra....

Kto cokolwiek interesował się życiem tych ludzi wie, że tak nie było. Ja po przeczytaniu kilku książek, artykułów, wysłuchaniu setek nagrań z ich udziałem uważam że;

Zofia Beksińska - dobrze wychowana, konserwatywna, spokojna, zrównoważona, rodzinna, prostolinijna, nieufna, archaiczna, przyziemna, niższy intelekt ( w porównaniu z mężem i synem), pozbawiona poczucia humoru.

Tomasz Beksiński - depresyjny nie chcący się leczyć, paranoik, pesymista, nietolerancyjny, niezrównoważony, nieprzewidywalny, oryginalny, inteligentny, zniewieściały, skrajny, arogancki, dziecinny, megaloman, bystry, dokładny, z poczuciem humoru, zamknięty, żyjący w swoim świecie, introwertyczny.

Zdzisław Beksiński - utalentowany, oryginalny, zdystansowany, erudyta, intelektualista, bardzo inteligentny, meloman, z poczuciem humoru, gadatliwy, zamknięty, nieufny, introwertyk, głęboki pesymista, depresyjny i paranoik w granicach normy:), tolerancyjny.

To tylko moja opinia. Można się z nią nie zgadzać.
Zdzisław Beksiński nie nadawał się ani na męża ani na ojca. Tomasz dzięki Bogu nie założył rodziny. Tomasz był jakby nie do końca udaną kopią swojego ojca. Zofia z nich wszystkich była najnormalniejsza, ale i najzwyklejsza. Nie pasowała do tego wszystkiego. Nic dziwnego, że była nieszczęśliwa.
Chociaż paradoksalnie na pewno się kochali, to nie był tradycyjnie pojmowany związek, a Tomek zdecydowanie nie ułatwiał im życia.