Przede wszystkim podoba mi się to, że w przeciwieństwie do większości filmów wojennych, wrogowie (tutaj frankiści) nie są przedstawieni jako bezuczuciowa masa lubiąca zabijać, tylko grupa osób mająca jakieś motywacje. Bardzo ciekawie zastosowano przedstawienie fabuły w dwóch osiach, tzn. historia Miguela przeplata się z perypetiami najwyższego dowództwa rebeliantów. Ponadto film stara się neutralnie podejść do trudnego tematu wojny domowej w Hiszpanii, tzn. przedstawia wady i zalety obu stron, ale jednak mimo wszystko film ukazuje stronę nacjonalistów jako tą gorszą, kiedy w przeddniu wojny i w jej trakcie republika zachowywała się tak samo. W sumie moze to wynikać z miejsca akcji, które dość długo przebywało pod kontrolą Franco, ale z drugiej strony mogli choć na początku filmu ukazać "uroki" życia w republikańskiej Hiszpanii. Zamiast tego z grubej rury mamy aresztowanie burmistrza i przejęcie władzy przez juntę. Niemniej film bardzo mi się podobał. Trzyma w napięciu i dobrze ukazuje realia tych burzliwych lat nie tylko w Hiszpanii, ale także w całej Europie