Piszesz: "Przemoc przezwyciężyć możemy, jednie naśladując Chrystusa". Może i w swoich bardzo pierwotnych założeniach chrześcijaństwo było przeciw przemocy. Ale to już bardzo, bardzo dawno się skończyło i już raczej nie ma do tego powrotu. Teraz religie są na usługach ludzi, którzy mają władzę. I wykorzystują ją tylko w swoich interesach. A tzw. wierni w swojej masie nie zastanawiają się nad istotą wyznawanej religii, tylko biernie słuchają wygodnych dla rządzących na dany moment jej interpretacji. Religia stała się narzędziem przemocy, a nie szansą na wyzwolenie się od niej.

Tak, ma Pani rację. Dlatego Girard przywołuje słowa Jezusa, który mówi, iż nie przyszedł, aby dać nam pokój — pokoju pragnie przemoc — ale właśnie wojnę. „Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz” (Mt 10, 34, Biblia Tysiąclecia). Chrześcijaństwo nie jest jakąś tam kolejną religią archaiczną, ale religią demistyfikacji, która obnaża nagość przemocy i pozbawia ją wszelkiego sensu, jaki nadawały jej religie archaiczne z ich instytucjami ofiarniczymi. Śmierć Chrystusa to ofiara całkowicie pozbawiona sensu i w tym właśnie zawiera się cały potencjał demistyfikacji, który ujawnia bezzasadność i bezskuteczność przemocy w naszym życiu społecznym i naszej historii. Dlatego też ewangelie synoptyczne ciągle ponawiają apokaliptyczne pytanie o to, czy być może nie jest już za późno? „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18, 8, Biblia Tysiąclecia). Nie ma w tym ujęciu historii heglowskiego optymizmu, jest za to smutny realizm, dla którego nadzieja jest wynikiem tylko i wyłącznie naiwnej — niemalże dziecięcej — wiary.

Podziwiam znajomość biblii. Nie czuję się na siłach odpowiedzieć, bo niestety to dzieło jest mi kompletnie obce. A jak nie wiem, co mam odpowiedzieć, to lepiej się do tego przyznać. Pozdrawiam:))

Niech ktoś w końcu odetnie tej komunistycznej fanatyczce możliwość komentowania na tym portalu. Jej lewackie wysrywy są dosłownie wszędzie, rzygam już nimi.

Nie czytaj

Ostrożnie z takimi porównaniami i więcej racji jednak w tym sporze przyznałbym stronie generała Franco, bardzo łatwo dziś negować komunizm, jego ciemne strony, co akurat w Polsce uważam za wyjątkowy kretynizm i własne doświadczenie historyczne zastępujemy obrazem historii ze strony liberalnych i lewicowych elit Europy - dziś.
Sytuację z filmu można równie dobrze odwrócić i czy gdyby wygrała druga strona to ci lewicowi koledzy pisaliby listy, czy przeciwnie jak wielu intelektualistów w Europie popierało komunizm, rewolucję kulturalną Mao itd.
W końcu w sporze Kaczyński i Tusk - dalej wybieram Kaczyńskiego i jego racje są chyba dziś oczywiste na tle mitów III RP.

Dla mnie oczywisty jest wybór Tuska. Nikt tak jak Kaczyński nie zniszczył moralności i humanizmu polskiego społeczeństwa, staliśmy się pośmiewiskiem całego świata, gospodarka jest w upadku a odziedziczył po Tusku kwitnący rozwijający się kraj. Rządy obecnej opcji to putinizm w pełnej krasie. Nigdy, przenigdy nie poprę rządów nacjonalistów i faszystów. A tym był Franco.

Szanowna Pani,

Proponowałbym się zaznajomić w jakich okolicznościach do tej wojny doszło. Głównie dzięki republikańskiemu, antyklerykalnemu i antykonserwatywnemu terrorowi, połączonemu z mordowaniem przeciwników politycznych.

Jak coś jest antyklerykalne i antykonserwatywne to ma moje poparcie. Mordowaniu w każdych okolicznościach jestem przeciwna.

A, czyli popiera Pani mordowanie księży i prawicowych polityków przez rządowych siepaczy w Hiszpanii w latach 30.? Bo od tego zaczęła się droga do wojny domowej.

Jasno napisałam - nie popieram mordowania nikogo

Napisała Pani o poparciu antykonserwatywnych i antyklerykalnych treści. Te treści doprowadziły w latach 30. do ogromu terroru i mordów politycznych w Hiszpanii, co skończyło się wybuchem wojny domowej.