wciąż prosto z Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie. Inna sprawa, że scenarzysta również się nie popisał i dialogi są raczej sztuczne i naiwne, choć typowe dla polskiego kina drugiej połowy lat 50 (oczywiście z nielicznymi wyjątkami).

Film przez to jest niestety kompletnie niewiarygodny. A przecież polscy aktorzy grając pijanych to klasa sama dla siebie. Tutaj Holoubek bardziej przypomina gościa, którego komar zaraził malarią, ale jest przy tym kompletnie pozbawiony cech, którymi charakteryzuje się mocno pijany człowiek - zarówno pod względem zachowania, ale też rozumowania kogoś takiego.