Następny film o zamkniętej gdzieś na krańcach cywilizacji niemalże (chociaż to Luizjana) grupce ludzi, których życie toczy się w zaklętym kręgu biedy, alkoholizmu, przemocy domowej i religii, która nie przynosi ani ulgi ani pocieszenia. Dojmująca jest bezsilność Heleny wobec choroby psa, uzależnienia i całkowitego pogubienia swojego syna, uzależnienia i upadku pastora, braku perspektyw dla swojego wnuka. W ogóle mężczyźni w tym filmie to osoby o silnie autodestrukcyjnych zachowaniach - żadnej walki o lepsze, inne życie. Jeden chowa się za Bogiem i o wszystko obwinia diabła, a drugi dowartościowuje się poprzez przemoc w stosunku do pracującej żony. Przygnębiające i pewnie prawdziwe, ale po co mam to oglądać?