Pamiętam że ten film z uporem maniaka telewizja emitowała kilka razy w roku gdy byłem sporo młodszy. Najwidoczniej było to najodpowiedniejsze kino dla młodego odbiorcy. Film mi się wtedy podobał, ale podobała mi się wtedy też muzyka Waldemara Goszcza więc nie znaczy to że był dobry. Wspominam go dobrze, ale pewnie gdybym go dzisiaj obejrzał opadły by mi ręce, to ten rodzaj kina z którego się wyrasta i to na szczęście, a i łatwo zastąpić takie sztandarowe produkcje. Podobnych filmów powstaje przynajmniej kilka co roku o ile tylko wytwórni uda się zwieść pieniążkami jakiegoś gwiazdora którego kariera podupada i bardziej licza się dla niego pieniądze niż zachowanie twarzy. Ciekawym zjawiskiem jest to że właściwie dzięki temu filmowi Hogan stał się sławny w Polsce i właściwie jest rozpoznawalną postacią do dzisiaj.