Na szczęście nie wszyscy marzą o tym by zostać patologami, i nie traktują filmów z lekarską powagą.

Nie ma to jak dystans do świata. Choć rozumiem,że ktoś może tego nie trawić, wiadomo różne są gusta, poczucie humoru i poziom wrażliwości. Świat jest chory i ciężko powiedzieć czy ludzie nadwrażliwi są "zdrowi". Choć normalnośc, nienormalność to tylko puste słowa. Skoro interesowała cię patologia, to może sama masz jakieś "chore" skłonności, tylko jest usilnie wypierasz. Film ciekawy, niestandardowy, momentami zabawny, nakręcony w ciekawy sposób. Ale jeżeli przyznać ci rację, to dobrze w takim razie,że istnieją tacy "chorzy" ludzie o istnieją różne filmy, a nie tylko jakieś naiwne, tandetne romansidła i historie bez polotu przy których można zasnąć.

Dokładnie, gówno nie film. Brakowało wampirów i byłaby typowa szmira dla gówniarzerii.

Cóż, mogę powiedzieć to samo co kryszti. Jakkolwiek sam mam niewielkie ograniczenia (tj. pornografia) tak jednak wiem, że w normalnych filmach cenna jest właśnie różnorodność. Życie to nie tylko sam Klan, tak samo i filmy - które będąc kulturą i sztuką, opisują nasze życie - nie są tylko głupim obyczajowym serialem. Ludzi chorych psychicznie jest wiele, a zatem filmów o nich powinno być równie sporo, szczególnie że to interesujący temat, niezależnie z jakiej strony do tego podejść.
Krótki morał z tego jednak: nie należy zbyt sztywno stać przy swoich moralnościach, gdy chodzi o kulturę. Kultura, sztuka, zawsze wyrywała się z ramek, czy to by uświadomić ludziom jak to tkwią w swoich strefach komfortu, czy by zaszokować, zmienić coś. Moralność jest ważna, ale nie przy sztuce. Dlatego polecam zarzucić taki niepotrzebny ciężar i mimo tego spróbować obejrzeć, jeśli coś człowieka ciekawi, wstrzymać się z przedwczesną oceną. Czasami trafi się na naprawdę wartościowe perełki.

Film obejrzałam, refleksja powstała po seansie..... Niestety pozostał we mnie wielki niesmak i wewnętrzna niezgoda, chociaż jestem wiernym kinomanem i nie boję się trudnego kina. Dziękuję za rzetelny komentarz.