Młoda, piękna Zinaida jest żoną bogatego i bardzo schorowanego starca Szczebieniewa. Znudzona jego towarzystwem, nawiązuje liczne romanse. Szczebieniew patrzy na to pobłażliwie, w nadziei, że chociaż w ten sposób doczeka się upragnionego potomka. Pewnego dnia Zinaida poznaje młodego skrzypka Ernesta Foscę, w którym się zakochuje... Adaptacja opowiadania Stefana Żeromskiego uhonorowana wyróżnieniem Akademii Wiedzy i Sztuki Telewizyjnej w Los Angeles w 1968 roku.

W 1912 roku przyjechał do Włoch bogaty i schorowany starzec Szczebieniew wraz ze swą młodą i piękną żoną. Zinaida nudzi się w jego towarzystwie, szuka rozrywki i miłostek, czemu mąż się nie sprzeciwia, mając nadzieję, że zostanie obdarowany potomkiem. We wszystkich eskapadach towarzyszy jej Emelianow, zaufany pana. Zinaida w kinoteatrze poznaje skrzypka Ernesto, który - oczarowany jej urodą - myli się i w końcu przestaje grać, za co z miejsca zostaje wyrzucony na bruk. Zinaida proponuje, by udzielał jej lekcji gry na skrzypcach. Na przyjęciu w salonach poselstwa rosyjskiego manifestacyjnie czuli się do skrzypka, po czym zostawia go przy stołach do gry, gdzie Ernesto wygrywa znaczne sumy. Nie ma pojęcia o tym, że figurancji realizują w ten sposób plan Szubieniewa i Emelianowa. Zinaida, oburzona takim przekupstwem Szczebieniewa, każe skrzypkowi opuścić salon. Ernesto wychodzi, nie zabierając wygranej, co tak wzrusza Zinaidę, że wyznacza mu schadzkę. Jest to dla obojga pierwsza noc miłości. Kiedy rano skrzypek opuszcza willę, Emelianow wyjaśnia mu, że wszystko było zaaranżowane i na tym jego rola się skończyła. Następnego wieczoru odmieniony i ubrany we frak skrzypek zjawia się w salonie z bukietem kwiatów. Zinaida ofiarowuje je innemu młodzieńcowi, który wzbudził jej zainteresowanie. Skrzypkowi, jak Szczebieniewowi, pozostaje talia kart.

Młody skrzypek – poczciwiec, gapa i pechowiec, bohater mający chaplinowski rys – spotyka piękną dziewczynę z wyższych sfer, która życzy sobie, aby udzielił jej lekcji muzyki. To jednak nie baśń o męskim Kopciuszku i łaskawej księżniczce. Krótkometrażowy film z początku kariery Andrzeja Żuławskiego jest opowieścią o niewiniątku zwabionym do świata moralnej korupcji.