Epizod Grace i Maggie wyróżniał się spośród pozostałych. Uważam je za najbardziej wyraziste.
Epizod Lucy dość niewiarygodnie przedstawiony, gdyż schizofrenia nie jest chorobą uleczalną i wydaje mi się, że aby być prawnikiem należy być zdrowym psychicznie.
Są zawody w których schizofrenicy mogą pracować i całkiem się dobrze sprawdzają, gorzej z pracodawcami.
Chorzy zażywają leki powodujące osłabienie refleksu i senność. U niektórych mogą występować okresowe zaburzenia świadomości, zatem te cechy wykluczają wykonywanie zawodu jakim jest prawnik.
Totalnie zdeprecjonowano depresję w epizodzie z Eddiem, szkoda, spodziewałam się czegoś więcej.
Allison w ogóle mnie nie ruszyła, ale nie jako tematyka, ale przedstawienie tejże sytuacji.

Epizod Allison nie wzbudził zupełnie moich emocji, bo się z nią nie identyfikowałam.Niby próbowałam rozumieć co ona czuje, ale jednak ten wątek nie pasował mi do reszty.
Eddie- bardzo ograniczona wizja, depresja.
Lucy-Nie wiem zbyt wiele na ten temat, prawdopodobnie bycie prawnikiem mija się z prawnikiem chorym na schizofrenie, jednak nie znam się na tej chorobie(może w łagodnym stadium można robić cokolwiekgdy przyjmuje się leki).ale przesłanie jest wyraźne-gdy jesteś ułomny w jakiejkolwiek sferze nie warto się poddawać. Jednak mnie także nie przekonał ten epizod.
Maggie- nie uważam, że to co ją spotkało to choroba psychiczna. Oburzyło mnie to, co jej zaserwowano...To jednak należy nazwać TRAUMĄ a nie chorobą pschiczną. To byłoby krzywdzące nazwać kogoś po takich przezyciach "chorym" :/
Jednak sprawa Grace wydaje mi się najbardziej rzeczywista i najlepiej zagrana, a także najlepiej oddająca rzeczywistosc.

Dokładnie, tam gdzie padły słowa o chorobie psychicznej Maggie zdębiałam, również uważam, iż to trauma i to taka z którą trzeba się borykać do końca życia.
Grace- jestem pełna podziwu dla przedstawienia choroby dwubiegunowej, strzał w dziesiątkę, strzał w dziesiątkę jeśli chodzi o ukazanie cierpienia matki i córki. Faza maniakalna i faza depresyjna, próba zrozumienia przez dziecko tej choroby.
Piękne zakończenie. (Jeśli można mówić o pięknie w obliczu cierpienia).

Na takie pozytywne zakończenie liczyłam przy Eddim. Nie było go. Niestety. Kolejne pytanie o moją depresję bez odpowiedzi...

Jaki przekaz miał wątek z Hello Kitty? hmmm....

Taka Arnhild Lauveng (Byłam po drugiej stronie lustra), schizofreniczka nauczyła się żyć z chorobą, ba zrobiła studia i pomaga innym chorym. Totalnie byłam zdziwiona czytając jej historię bo opowiadała o niej tak, że nie można by pomyśleć że ma schizę, skoro potrafi wszystko opowiedzieć i dokładnie analizować swoje postępowanie od początków choroby do 'wyzdrowienia'.

A co do stresu pourazowego. Tu trzeba zrozumieć, że nazwanie sytuacji gdy osoba przeżyła bardzo przykre doświadczenia i nie potrafi się od nich uwolnić musiało mieć mocniejszą pozycję w dzisiejszych czasach. Przecież większość żołnierzy wracających z wojny zaczyna z wolna świrować. Czy przemoc czy gwałt podupadają na zdrowiu psychiczym i państwo kwalifikując właśnie takie przykre doświadczenia do zaburzeń, daje im szanse na leczenie, do renty itp itd.
Nie mieliście sytuacji w których byłyście gwałcone? Nie musi być to gwałt fizyczny ale psychiczny czy próby naruszenia przestrzeni osobistej. Ja miałam tak kilka razy, i na co mogłabym liczyć gdyby myśli o gwałcie mną zawładnęły i nie mogłabym liczyć na żadną pomoc bo ktoś mógłby powiedzieć: - A wziął sobie, zapomnij! To nic takiego... Więc określenie dręczących psychikę wydarzeń pomaga z jednej strony, a z drugiej strony krzywdzi bo np tacy sąsiedzi mogą przylepić łatkę "wariata"

CHAD świetnie pokazane (ps właśnie zaczęłam czytać książkę o CHAD i psychicznie wysiadam). Depresja też dobrze, zwłaszcza, że komik w domu zamieniał się w samobójcę'. Smutne historie.

A jak wygląda np. gwałt psychiczny? Ciekawe rzeczy piszesz. Coś mi się wydaje, że jesteś jedną z tych osób, dla której przyjacielskie przytulenie się już ociera się o gwałt. Gwałt to gwałt, nie twórz dodatkowych definicji tego słowa.

Polecam obejrzenie wystąpienia Elyn Saks: http://www.ted.com/playlists/9/all_kinds_of_minds.html

Epizod Grace. I zgadzam się, że Maggie nie była chora psychicznie.

zdaje się, że PTSD(posttraumatic stress disorder) jest jednostką chorobową ;) Określenie chora psychicznie jest krzywdzące tak czy siak, ale jej przypadek zalicza się do jednostki chorobowej właśnie, trauma to tylko potoczne określenie, PTSD konkretniejsze.

Trzeci.

Grace, potem Eddie.

trzeci (ten, w którym Lucy wraca do domu). a dlaczego? a dlatego, że dobitnie (choć i tak nad wyrost powiedziane, gdyż film jest wygładzony) pokazuje, jak to może wyglądać życie rodziny, w której jest osoba chora psychicznie. mamy dwie siostry, mamusię i tatusia, z których każdy inaczej odbiera sytuację, w której znalazła się rodzina. otóż mamusia stara się załogodzić ten fakt, jakby nic się nie stało (taka kochająca mamusia), tatuś podchodzi do tego z dystansem (motyw z udaną pieczenią), zaś Allison wyrzuca wszystko bez rzadnych ogródek

Tak, ale moim zdaniem siostra troszeczkę zbyt gwałtownie reaguje. Rodzice dobrze pokazani.

zbyt gwałtownie reaguje, bo przecieżcały cały czas to w niej narastało, gdyż od zawsze była na boku. ileż można znosić to wszystko przez tyle lat? Lucy tak naprawdę uwolniła się od tego wszystkiego, gdy wyjechała na studia. w końcu przyjeżdża do rodziców, by przedstawić im chłopaka, a tu taka sytuacja, że Lucy wraca. to już ostatecznie "dołożyło do pieca". a rodzice dobrze pokazani, tak pozytywnie

Tak, ale moim zdaniem siostra też by się pohamowała odrobinę, a nie takie sceny,a zaraz potem wielka zgoda.

no to zależy od punktu widzenia.

aj już nie mogę edytować. a więc kończę mą myśl:
jednym może się nie spodobać nadmierna wybuchowość Allison, ale wg mnie jest ona jak najbardziej usprawiedliwiona (pisałem o tym wcześniej, więc nie będę powtarzał). widać taki dziewczyna ma charakter. niestety jej słowa napewno uraziły Lucy (pewnie pozostałą część rodzinyt też), ale w końcu musiała się wyżalić. bo jeśli człowiek zbyt długo trzyma to w sobie, to może mieć to złe konsekwencje.
może zbyt psychologicznie do tego podchodzę, ale takie mam odczucia

w sumie masz racje, chodzi o jej charakter, z takim jak ona miala to faktycznie mogla wyłożyć na ławe wszystkie zale prosto z mostu bez zachamowan

życie przez tyle lat w strachu, że nas też może dotknąć ta choroba robi swoje. Zresztą początek tej części pokazywał, że dziewczyna jest impulsywna w swoich zachowaniach.

Maggie - wbiło mnie w wyrko. początek nudnawy ale się rozkręciło (:

Każdy z epizodów dla mnie był dobry. Może Eddie zbyt enigmatyczny ale dotyka istoty problemu.Czytałam komentarze i nie zgadzam się z pewnymi sprawami. Dobrze ustawione leki w schizofrenii to podstawa i można funkcjonować.

Najlepiej przedstawiony epizod Grace, ale najlepiej oglądało mi się o Lucy. Może trochę naiwnie, nierealnie... ale polubiłam ją i miałam nadzieję, że tak się ułoży. Z dużą dawką optymizmu :)