Czy dorosły facet powinien się wzuszać na bajce dla dzieci? Cóż, skoro nie jestem już nastoletnim "gimbusem" i nie muszę zgrywać twardziela, to chyba mi wolno. Zwłaszcza, że są filmy o tak głębokich i autentycznych emocjach, które doceniamy dopiero z wiekiem. Gdy 20 lat temu moja mama oglądała ten film zalana łzami, nie rozumiałem dlaczego. Dziś już rozumiem.

Żeby nie być gołosłownym wypada napisać, na czym polega wielkośc tego filmu. Należy przy tym pamiętać, że jest to mimo wszystko bajka dla dzieci, która zna i rozumie swoje granice. A jednak zachwyca mądrością i dojrzałością, co jest godne podkreślenia. Często bowiem słyszy się, że kino dziecięce rządzi się swoimi prawami i nie ma żadnych wymagań. To w praktyce niestety oznacza brak ograniczeń dla głupoty i prymitywnego humoru. "Piękna i bestia" jest filmem pozbawionym kiczu, zaś przesłanie wynika wprost z historii i nie jest łopatologicznie wykładane. Tego przesłania chyba nie trzeba dokładnie omawiać: piękno nie zależy od wyglądu, ale tkwi wewnątrz, miłość przekracza granice fizyczności itd. To nie są wcale banały, tylko rzadka dojrzałośc w melodramatach. Szczególnie W Hollywood, gdzie rządzi mit miłości "od pierwszego wejrzenia", a miłość jest nie tyle tematem, co punktem wyjścia dla kolejnych lichych romansideł. Zapewne ze względu na tą mądrość i dojrzałość, "Piękna i bestia" jest filmem, który docenia się z wiekiem.

Technicznie film jest doskonały. Być może jestem staroświecki, ale dla mnie ohydne komputerowe wyroby Dreamworks nie mogą się estetycznie równać klasycznym animacjom Disneya. Ten film udowadnia, że prosta animacja nie ogranicza ludzi z wyobraźnią, a pewnie ta sama historia straciłaby urok w wersji aktorskiej, czy współczesnej komputerowej. Oscarowy soundtrack Alan Menkena - potężny i wspaniały.

W zasadzie nie mam zastrzeżeń do "Pięknej i bestii". Jestem wręcz zszokowany doskonałością tego filmu. Zaryzykuję stwierdzenie, że to najlepszy film Disneya (z całym szacunkiem dla "Króla lwa"). Nic tylko polecać, ale nie w okropnej wersji dubbingowej. Ja osobiści oglądam tak, jak za pierwszym razem (lektor - stary, dobry Tomasz Knapik).

PS. Gdzieś, na którymś forum pisałem, że "Milczenie owiec" zdobył Oscara zasłużenie. Odszczekuję ;)