Dopiero kilka dni temu zobaczyłem trzecią odsłonę cyklu, którego pierwsza część była filmem nowatorskim i niezłym, ale tylko niezłym. Z sequelem było już gorzej – niektóre wątki były naciągane poza granice mojej akceptacji. Obejrzałem dwójkę i zobaczywszy, że kolejne części wychodzą z częstotliwością „Mody na Sukces”, co było dowodem, że twórcy w serii widzą tylko górę mamony, która motywuje ich do stworzenia tasiemca, spasowałem. Ale do rzeczy. Jeśli dziury w fabule dwójki były dziurami sera szwajcarskiego to tu mamy kratery na Marsie. Najgorsze jest to, że po 20 min. z kosmosu wprowadzają wątek ojca, który stracił syna. Dlatego potem muszą nadrobić czasem antenowym, żeby wątek ten wypromować na bardzo istotny dla całego filmu. Tak oto mamy rajd zdesperowanego taty, który przygląda się jak kolejne gadające manekiny (jak by zamiast tych statystów były np. zwierzęta bardziej bym się poruszył) są masakrowane. No sorry, ale ja mam przejmować się losem ludzi, którzy pojawiają się znikąd na minutę , góra dwie, tylko po to, żeby zademonstrować działanie zabawek Papy Jigsawa ? Już pomijam to, że te wszystkie machiny są tak wyrafinowane, że niemalże nierealne. Nawet gorowe sceny tu nie pomagają, bo trochę już się tego w swojej kinomaniackiej karierze widziało i trzeba czegoś więcej niż rozklekotany montaż i niezłe efekty, żeby mną wstrząsnąć. Dlatego nie ma mowy o jakimkolwiek napięciu, już o klimacie nie wspominając. Totalnie żenujący jest motyw palenia zabawek, który miał być jakąś grą psychologiczną – czegoś tak prostackiego dawno nie widziałem. Wątek ojca zbiega się z drugim, który, do pewnego momentu, jest trochę mniej niedorzeczny. Za to apogeum niedorzeczności zostaje osiągnięte w tzw. ‘zaskakującej’ końcówce, w której oba wątki się łączą. Jeśli w jedynce była ona dosyć zaskakująca, w dwójce naciągana to tu mamy jawną kpinę z widzów. Szkoda palców i klawiatury. Widać, że bardzo starali się być niestandardowi i wyjść poza standardowy czas projekcji 90 min. i dlatego film zawiera sporo scen-zapchajdziur. Sporo retrospekcji, z czego ogromna większość do filmu nie wnosi absolutnie nic (scenę z gościem z hakami pokazali, bo chyba nie mieli co z dwoma litrami juhy zrobić). Inna fatalna sprawa, to poważne podejście twórców do całego widowiska – oni chyba dalej wierzą, że ktoś uwierzy, że ten film to jakiś głęboki traktat moralny o szacunku do życia i śmierci, albo po prostu chcą mieć jakieś błahe uzasadnienie dla bezzasadnej przemocy na ekranie. PIŁA 3 to zwykły wysokobudżetowy spektakl gore i nic więcej. Nie ma żadnego puszczanie oczka do widza i to jest najgorsze. Plus za Tobina Bela, który jako Jigsaw wypada bardzo dobrze, za efekty, za profesjonalną realizację i za SPOJLER to, że poświęcili gł. bohaterkę na końcu KONIEC SPOJLERA – nie spodziewałem się. Wkrótce dokończę serię, żeby mieć spokój. Ze swojej strony – nie polecam – 3.5/10