Slow Cinema z wszystkimi wadami i zaletami tego typu kina. Bohaterami są trzej królowie, zmierzający z prezentami do dzieciątka Jezus. Dla podstarzałych władców ta podróż będzie prawdziwą mordęgą, zważywszy na ich wiek, ale da szansę by podsumować własne życie.

Jak przystało na tego typu utwór, niewiele mamy tu scen, lecz każdą rozciągnięto do rozmiaru 8 minutowego, statycznego ujęcia. Niecierpliwi szybko posną, zaś reszta będzie musiała się zastanowić nad sensem oglądanych sekwencji. Na pewno celem nie były jedynie ładne widoki.

Może chodzi tu o opowieść o zmierzchu starego świata, który wraz z przyjściem Chrystusa zupełnie się zmieni. Apokaliptyczne pejzaże na to wskazują. Tak przedstawione dzieło każe pochylić się nad głównymi bohaterami, walczącymi o ustanowienie nowego porządku, ale równocześnie pozwalającymi by przeszłość zawaliła się wraz z nimi. Czyli trzej królowie godzą się ze śmiercią, a życie oddają w ręce Jezusa, mając nadzieję że uczyni on z ludzkości coś lepszego. To pełna nadziei interpretacja, lecz trudno utwierdzić się w jej pewności, gdy enigmatyczne obrazy nie dają zbyt wielu podpowiedzi.

Ciężko mi ocenić też jednoznacznie jakość. Niby oszczędna forma denerwuje, bo ani muzyki, ani zbyt wielu dialogów tu nie uświadczymy, a jednak owocem seansu okazały się długie rozważania. Niejako powinienem być zadowolony, choć na pewno nie jest to ten sam kaliber co choćby twórczość Beli Tarra.