To prawda, samoloty takie jak pokazane w filmie Bell X1, NA F-86 Sabre, Boeing B-29 Superfortess czy Lockheed F-104 Starfighter są tego przykładem o czy mówisz. To niezwykłe maszyny... Wtedy jeszcze nikt nie myslał o sterowaniu Fly-By-Wire, tylko latało się bez wspomagania. Czuło się maszynę!

Pierwsze próby zastosowania elektronicznych układów sterowania były podejmowane już w latach 30tych, a program kosmiczny tylko je przyspieszył. Już f-104 zresztą był wyposażony w hydromechaniczny system wspomagający - inaczej się nie dało, bo myśliwiec o takich osiągach byłby niemożliwy do sterowania przy użyciu czysto mechanicznych układów.

Nie gloryfikujmy "starych dobrych czasów", kiedy nawet ludzie wówczas żyjący tego nie robili i szukali lepszych rozwiązań od tych, którymi dysponowali. Wspomaganie sterowania nie stało się standardem dlatego, że dzisiaj wszyscy ludzie są "mientcy" i leniwi, tylko dlatego, że sterowanie 450 tonowym odrzutowcem pasażerskim przy użyciu cięgien jest, zasadniczo, niemożliwe. Fly-by-wire umożliwia większą precyzję lotu, dobrze współgra z autopilotem, jest odporny na uszkodzenia (tak, tak: pomijając utratę mocy) i odciąża pilota, umożliwiając mu zarządzanie samolotem, co trudno przecenić w warunkach współczesnego ruchu powietrznego.

Pamiętaj, że Allan Shepard latał zarówno na statkach Mercury jak i Apollo, które były już wyposażone w elektroniczny komputer i nie narzekał, że astronauci Apollo to emaskulowane cieniasy - po prostu ilość zadań i wymagana precyzja w nawigacji były w Apollo o rząd wielkości większe, niż wymagane przez program Mercury i komputer był zwyczajnie niezbędny aby zapewnić odpowiedni poziom niezawodności.

Dobrze powiedziane.

the right stuff