Może jednak trzeba było nakręcić ten film 25 lat temu. Może wtedy film odniósłby większy sukces...na CAŁYM świecie. Może dzieciom łatwiej byłoby utożsamić się z 25-letnij chłopcem-pajacykiem (a nie 50-letnim jak to ma się teraz). Pan Benigni chyba zapomniał że baśniom, bajkom i innym pochodnym tego typu nie robi za dobrze całkowita wierność książce. Warto czasem odejść od treści, zmienić co nie co, co nie co pomiąć. To jedna strona medalu. Druga zaś jest taka: pan Roberto wychwala swój film pod niebiosa. Jak to sam ponoć powiedział "jest tak wspaniały że można by go wyświetlać w niebie". Za przykład owej wspaniałości podaje nam Włochy i to jak wielki sukces odniósł tam "Pinocchio". No ale czego innego można by się spodziewać gdy po pierwsze jest to ekranizacja ich rodzimej bajki a po drugie - najdroższy film w dziejach kina włoskiego. To było do przewidzenia. Do przewidzenia - jak dla mnie była również klapa tego samego cuda poza granicami słonecznej Italii. Złota Malina zamiast Oscara (który ponoć miał być już tylko czysta formalnością) chyba o czymś świadczy - niekoniecznie o wrogim nastawieniu amerykanów. Ja sama - naprawdę nie rozumiem co w tym filmie jest takiego wspaniałego! Poza masą kolorowych strojów, gadżetów, scenerii etc. ("najbardziej kolorowy film w dziejach kina"? Chyba coś w tym stylu) nie dostrzegam tam zupełnie nic! NIC! Tak więc przychylę się do słów pana Franca Zeffirelliego że "bardzo dobry reżyser tym razem zrobił po prostu zły film".