Moja ocena- 4/10. Zdarzają się w życiu takie momenty, kiedy zastanawiasz się "co ja tutaj robię"? Dziś tak czułam się siedząc w kinie i oglądając film Patryka Vegi.

Fabularnie jest płytko- akcja rozkręca się długo, a dodatkowe wątki nie stanowią wartości dodanej. Film zaklasyfikowany jako "sensacyjny" absolutnie nie trzyma w napięciu. Jest raczej jarmarczną, niezmiernie ordynarną produkcją, przerywaną od czasu do czasu niczym nieuzasadnioną śmiercią przypadkowych postaci.

Dialogowo jest dramatycznie- bełkotliwie i momentami niewyraźnie. W żadnym polskim filmie nie słyszałam takiej masy wulgaryzmów- odmienianych przez wszystkie przypadki i masowo łączonych ze sobą w zestawy. Rozumiem- słownictwo powinno budować brudny klimat; rozumiem- bohaterowie filmu nie są intelektualistami tylko gangsterami. Jednak ich 'rozmowy' po prostu męczą i- oprócz kilku błyskotliwych stwierdzeń- powodują niesmak już w połowie filmu.

Muzyka, zdjęcia- poprawnie, ale bez zachwytów. Kilka standardowych panoram Warszawy, jedna wiejska chata, jedna łąka i dwa apartamenty. Największy plus- aktorstwo, w szczególności magnetyczny Sebastian Fabijański i dobrzy jak zwykle Joanna Kulig oraz Maja Ostaszewska.

Poszłam na dobry film sensacyjny z podkreśloną rolą kobiet- walecznych, niezależnych, odważnych i silnych. Dostałam komercyjną, fabularną papkę doprawioną stertą k***.

Z każdego filmu staram się coś wynieść. Długo się zastanawiałam nad tym w kontekście tej produkcji, znalazłam jednak ciekawostkę- 1 mln złotych w banknotach po 100 zł waży 9 kg...