Powiedzieć o tym pseudofilmie "tandeta", to jakby milczeć. Widz jest zmuszony do przebrnięcia przez Himalaje absurdalnych sytuacji, zalewanych falami niczym nie uzasadnionych bluzgów i podziwiać tzw. "kobiety", których tytułowe niebezpieczeństwo (dla otoczenia) wynika jedynie z prostackiego sposobu zachowania i wulgarnego języka. Każdy element tego "dzieła" w zasadzie wymaga osobnego omówienia, co przy tak niskiej jakości finalnego produktu wydaje się ewidentną stratą czasu. Przyjaciółka (bo jak inaczej ją nazwać?) policjanta o godnej ćwierćinteligenta ksywce "Majami", jest prymitywną tipsiarą o wdzięku i sposobie zachowania panienki, której w karierze prostytutki przeszkodziły wyłącznie braki urody. Zaiste, harmonijnie dobrana para! Dwie młode policjantki o tyle nad nią górują, że mają stałą pracę, jednak niewiadomą pozostaje sposób, w jaki udało im się zatrudnić w policji. Cóż, w niektórych grupach społecznych nadal zwraca się uwagę na dress-code, tutaj możemy mówić najwyżej o dres-kodzie. O "aktorstwie" występujących tam indywiduów lepiej zamilczeć, chociaż wydaje się, że przynajmniej niektórzy z nich rzeczywiście są (lub może raczej byli) zawodowymi aktorami.
Zresztą, czego innego można się było spodziewać, skoro byli oni prowadzeni niezawodną ręką Patryka Vegi, święcie przekonanego, że wystarczy przeczytać kilka newsów, nakręcić garść wideoklipów, nieudolnie i niezbornie je zmontować i... voila, mamy nowy polski kryminał! Otóż, nie mamy, panie "reżyserze", nie mamy filmu, tylko kolejny niekryminalny kryminał o jakości dorównującej współczesnym polskim niekomediowym komediom.
Tak oto na oczach przerażonego i bezbronnego widza powstaje (albo już powstała) nowa polska szkoła filmowa - prymitywna, bez ambicji, bez umiejętności, nie mówiąc o całkowitym braku talentu, jednak ciesząca się sporym aplauzem szerokiego grona widzów o niezrozumiałym dla wymagających odbiorców guście, a w zasadzie o braku gustu. I nie pomogą tu żadne tłumaczenia, bo o bezguściu się nie dyskutuje. Lepiej pomilczeć!