"Pluton" - książka nie prześcignie oczywiście ekranizacji Stona. Obsypany za rok 86' oskarami film miał przede wszystkim wspaniałą obsadę. Tym samym czytając książkę mamy już twarze: głównego bohatera (młody Sheen), i sierżantów Barnsa(Berenger) i Eliasa(Dafoe). Jest to historia szeregowca-studenta, który idzie na wojnę w Wietnamie ze względów ideowych. Pragnie walczyć za ojczyznę. Spotyka go ogromny zawód, gdyż armia Amerykańska wcale nie jest taka krystaliczna. Akcja skupia się na plutonie, w którym prym wiedzie dwóch sierżantów. Pierwszy Barns jest okrutny, zabija z premedytacją i zimną krwią. W wolnych chwilach razem ze swoimi poplecznikami upijają się whiskey, grają w karty, musztrując całą resztę. Opozycyjnym obozem jest kompania sierżanta Eliasa. Książka znakomicie wnika w jego postać. Przywraca retrospekcje z cywila, m.in. uwiedzenie na plaży kobiety z dzieckiem - to jego styl. W rozmowie ze studencikiem mówi o sobie - czasem potrafię nawijać jak jakiś pieprzony Indianin. Dlatego akcja toczy się właśnie w takiej atmosferze, na ciągłych sprzeczkach, w rezultacie wychodzi cała beznadziejność tej wojny. Wojny, którą Amerykanie przegrali. Po śmierci Eliasa, studenciak bierze odpowiedzialność na siebie, w pojedynkę rozprawia się z Barnsem. A zatem zmiana ogarnęła również jego, z wrażliwego chłopaka, uczyniła z niego mordercę. I na koniec sekwencja "Adiago for strings" uwiecznia krajobraz rozlanej krwi.