Jak dotąd najbardziej interesujący film jeżeli chodzi o wczesną twórczość Almodovara. Krokiem w przód było zastąpienie kloacznych dowcipów, czarnym humorem. To nadal komedia, ale doprawiona goryczą i nie opierająca się na gagach.
Mam pewne wątpliwości, ale w "Pośród ciemności" przeważają pozytywy. Najlepiej wypada jak zwykle pierwsza połowa filmu, gdy za pomocą kilku zdań lub czynności reżyser potrafi przedstawić naturę postaci. Dodatek w postaci szczypty ekstrawagancji potęguje tylko nasze zainteresowanie bohaterkami. I tak oto podwórkami klasztoru przechadza się tygrys, zakonnice ukrywają pod łóżkiem szmirowatą literaturę, a w maskatkach heroinę. Mimo wielu "bezbożnych" praktyk jakim się oddają, siostrzyczki są sympatyczne i ani na chwilę nie wątpimy w ich dobroć.
Niestety mam wrażenie że film trwał za długo. W scenariuszu jest kilka wątków które Pedro domknął na siłę, bo nie do końca było wiadomo jak je pociągnąć dalej. Moja cierpliwość lekko ucierpiała gdy oglądałem imieniny matki przełożonej. Jedno pożegnanie prowadziło do następnego i zdawały się nie mieć końca. Jak już jesteśmy przy wadach, to aktorstwo także trochę mnie irytowało. Niektóre kwestie wydukano, zamiast je wypowiedzieć.
Ogółem jest to jednak dobry film. Utwierdził mnie w przekonaniu że jednak warto przekopywać filmografię Almodovara :)