No właśnie- dla mnie to Pet Sematary(jednej z moich ulubionych książek Kinga) w indyjskich dekoracjach (straszliwa zrzynka począwszy od samego początku) i nie byłoby w tym nic złego, bo kocham ten gatunek (a może raczej podgatunek to jest) tylko,że sie do oryginału nei umywa ;-( a mogło byc dużo lepiej- wystarczyło napisać lepsze dialogi, dać zagrać aktorce (tę trudną przecież rolę matki świrującej z żalu) a nie jakiejś ładnej pani zgarniętej z ulicy (baba umie grać jak ja- czyli wcale) a przede wszystkim wystrzegać sie debilizmów- czyli np. dżinistów(ci chudzi faceci posypani szarym popiołem) w roli porąbanych ghuli żywiących sie ludzkim(!?) mięsem. Ten ktoś co pisał scenariusz coś gdzieś przeczytał, wpisał randomowe słowa w Googla i wyszły mu jakieś zdjęcia, ale już mu sie nie chciało niczego doczytać, a na reaserchera mu kasy nie starczyło... i wyszło jak wyszło czyli do dupy.