Anderson ma świetny, niepowtarzalny typ. Aczkolwiek jego poczucie humory (zawarte niemal w każdej scenie jego filmów)nie zawsze do mnie trafia...

"Anderson ma świetny, niepowtarzalny typ. Aczkolwiek jego poczucie humory (zawarte niemal w każdej scenie jego filmów)nie zawsze do mnie trafia..."

Nie typ, tylko styl. Późno już ;-)

Też chciałbym pojeździć takim pociągiem. Ręcznie malowany i to zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Do tego cała zastawa w wagonie restauracyjnym też jest rękodziełem. Ogólnie cały pociąg to dzieło sztuki! Jak i zresztą cały film :)

Ja też wcześniej o nim nie słyszałam. Przesłanie filmu do mnie trafiło, oryginalna fabuła i świetne gagi, choć przyznam, że niektóre z nich załapałam dopiero po obejrzeniu filmu drugi raz. Nie znam jeszcze innych dzieł Andersona, ale "Pociąg..." mnie do nich zachęcił. Temu filmowi naprawdę warto przyjrzeć się bliżej.

Aha, no i oczywiście też jestem za, żeby polskie pociągi wyglądały jak te indyjskie. Zmniejszy się wskaźnik bezrobocia no i nie ma to jak odrobina dobrej sztuki w życiu codziennym...:-)

Mi tam nikt z nich nie przypomina mnie samej, aczkolwiek niektóre z postaci z tego filmu do złudzenia przypominają moją własną rodzinę (np. w najbliższej rodzinie mam kogoś, kto jest wykapanym Francisem ;-) Więc jak oglądam "Pociąg...", to czuję się jak w przysłowiowym "domu" ;-)

Heh rozwalił mnie ten temat. Ludzie gapia się na ten 'obraz Indii" i wyobrażają sobie, że w Indiach jest jak w bajce - malowane ręcznie pociągi - czyściutko, zastawa w restauracyjnym, nawet stewardzi kolorem ubrania pasują do wystroju wagonów. No i czemu w PKP tak nie ma?:)))))) itp. Albo odwrotnie - oczywiście każdy Europejczyk podróżujący po Indiach ma komplet walizek od Vuittone`a - każda walizka za 4000 funtów.....
Wenders bawi sie obrazem, stereotypem i opowiada BAŚŃ...... zresztą piękną.... i rozwalają mnie ludzie, którzy traktuja to na serio, zamiast skupić się na "substancji" tego filmu