Miałam darować sobie recenzowanie tego filmu, ale jednak nie. Sama nie wiem.. może źle go zrozumiałam.
Spotykam się często z opinią, że jest to propagandowy amerykański twór mający ukazać nam, jacy to żołnierze USA są fajni, (od)ważni, szlachetni i poważani...
JA odniosłam zupełnie inne wrażenie - mianowicie, że jest to film antywojenny, ukazujący jak bezdennie głupią rzeczą jest wojna i posyłanie ludzi na śmierć... ile osób przez to cierpi, ilu ludzi to boli, ile tego nie rozumie. Oczywiście ukazany też jest szacunek - choć nie zawsze - do armii i żołnierzy, ale wydaje mi się, że.. on był skierowany bardziej ku temu zmarłemu - dlatego, że niesłusznie i bezsensownie zginął. Ponadto podobało mi się to, że z jednej strony cała uwaga była poświęcona temu poległemu, nie był to jakiś kolejny numer w liczbie zabitych, nie była to statystyka: to był człowiek, który kiedyś żył, bawił się, miał znajomych i rodzinę; z drugiej strony nie pokazano jego twarzy - co dla mnie było równoznaczne z podkreśleniem, że takich jak on jest wielu, że na jego miejscu mógł być każdy inny żołnierz. Kolejna ofiara wojny, która zginęła nadaremno i nic poza tym. To może być nasz sąsiad, kolega, to może być twój syn, twój ojciec.
Jak widać, każdy wyciąga swoje wnioski. Ja wyciągnęłam takie i dlatego bardzo mi się podobał. Wg mnie to refleksyjny, nienachalny, subtelny film pozwalający na spokojnie zastanowić się, jaki w tym wszystkim jest sens - i czy w ogóle jest. I do tego świetny Kevin Bacon.
Brawo.