Film pokazuje zachowanie człowieka w sytuacji ekstremalnej, gdy patrzy śmierci twarz i
dosłownie zdany jest praktycznie sam na siebie. Nikt nie rozumie tak naprawdę jego położenia, z
daleka wszystko wygląda inaczej, mniej dramatycznie.
Czy może być coś gorszego pod pogrzebania żywcem człowieka? Szuka ratunku dzwoniąc do
różnych osób, ale każdy albo nie odbiera albo nie rozumie albo ma gdzieś, znieczulica, egoizm,
w przypadku pracodawcy umywanie rączek - typowe.
Raziły mnie jednak szczegóły, które podważały wiarygodność sytuacji, np fakt, że pogrzebany nie
próbował wydostać się z trumny, przecież to była drewniana skrzynia, na był zakopany płytko
skoro miał zasięg w telefonie, a do grobu dostał się wąż przez szparę w deskach, mógł tą szparę
powiększyć z boku, wtedy piach by mu na oczy nie poleciał, miał nóż, latarkę, tego nie rozumiem.
Poza tym te jego przydługie rozmowy w sytuacji kiedy jego życie zależy w dużej mierze od zasięgu
w telefonie, a on widząc znikajace kreski doładowania baterii prowadzi np. bezsensowną
rozmowę z pracodawcą, która nie była w jego interesie, zamiast się wyłączyć, gdy się skapnął o
co chodzi, głupie to było, tak samo jak próba spalenia węża w drewnianej trumnie i fakt, że udało
mu się ugasić pożar tak łatwo - to nie jest realistyczny film, tylko czyjaś chora fantazja.

Nie polecam osobom cierpiącym na klaustrofobię, z wiadomych chyba względów...