Film był wielkim rozczarowaniem... Pomysł wydawał się ciekawy, film chwalony przez znajomego, dobrze wspominany „Telefon"...
„Będzie fajnie" - pomyślałam.
Ale nie było.

Sam początek wyjątkowo mnie nudził, jednocześnie wzbudzając wiele pytań. „Czy mam oglądać to dalej?", „Ile jeszcze do końca?", „Czemu mój telefon nie ma takiego dobrego zasięgu?" czy inne równie głębokie przemyślenia.

Jednak półtorej godziny to nie tak długo, więc zaryzykowałam.
Z przerwami bo z przerwami ale jakoś parłam do przodu.

I wtem z nogawki naszego bohatera wypełza wąż!

„No chyba raczą żartować!" - powiedziałam.
Ale kiedy broniąc się przed owym wężem bohater prawie podpalił swoją trumnę, stwierdziłam jednoznacznie, że ten film na wysoką ocenę nigdy nie zasłuży.

Od tamtej pory oglądałam owe „dzieło” z zupełnie innym nastawieniem „Ciekawe co będzie dalej... Może się jeszcze z czegoś pośmiejemy?".
Wciąż powoli parłam do przodu.
Kręciłam się i wierciłam ale jakoś powstrzymałam się od wyłączenia.
Chyba było to w miarę mądre rozwiązanie, gdyż po godzinie akcja nawet troszeczkę przyśpieszyła i zrobiło się ciekawiej.

Jeśli miałabym polecić ten film to tylko ze względu na końcówkę.
Tak jak całość była dziwna i przesadzona, tak końcówka jak najbardziej życiowa i prawdziwa.

Reasumując , film nudny i ze straconym potencjałem. Coś tam próbuje przekazać, ale trzeba się starać, żeby znaleźć jakąś interpretację. Tudzież nadinterpretację.

Widzę, że film ma wiele pozytywnych ocen. Widzę, ale jakoś nie rozumiem.
Może jakbym oglądała w innych warunkach.
Może jakbym bardziej wczuła się w położenie głównego bohatera.
Może by mi się wtedy film spodobał…
Może…

Ale w takim przypadku mogę dać tylko nędzną trójeczkę.