weź pod uwagę że to jest debiut Ridleya, i widać ze ma bardzo akademicki wydźwięk, w mojej ocenie to doskonałe kino.

Mam to na uwadze. A, że bardzo nie lubię twórczości Scotta po latach 80, muszę dopowiedzieć: to wciąż jeden z lepszych jego filmów ;)

Pozdrawiam.

W filmie brakuje pogłębionej analizy Ferauda. d'Hubert ostatecznie zostaje przedstawiony jako mąż i ojciec, polityczny oportunista, natomiast portret Feraud zatrzymuje się na etapie antagonisty-zabijaki, zaślepionego żądzą zemsty. Widzimy, a właściwie jest to zasugerowane widzowi, w jaki sposób d'Hubert zostaje generałem - dzięki sprytowi i dyplomacji. Natomiast wątpliwe jest, w jaki sposób ktoś taki jak Feraud zostaje awansowany, brakuje wzmianki o jego odwadze czy brawurowych działaniach na polu walki.
Ostatni pojedynek trzyma w napięciu, kończy się w zaskakujący sposób, natomiast spora część filmu toczy się wolno, brak przełomowych wydarzeń. Jakże dziwne jest, że d'Hubert ratuje życie przeciwnika przed plutonem egzekucyjnym, a następnie ten fakt nie jest wspomniany podczas ostatniej rozmowy bohaterów.