Fanom kina nie muszę chyba przypominać, że filmy Patryka Vegi od lat są synonimem gniotów. Niektóre z nich da się obejrzeć bez większego bólu spojówek i nawet odczuwać podczas seansu pewną dziwną przyjemność z przedstawionej na ekranie symfonii brutalności, przekleństw i żenady. Jednak wydany przed dwoma laty “Botoks” okazał się dla mnie traumatycznym przeżyciem (jeden z najgorszych filmów, jakie kiedykolwiek widziałem), przez co obiecałem sobie, że nigdy więcej nie pójdę do kina na kolejne dzieło Vegi. Minęły dwa lata, daną sobie obietnicę złamałem i, prawdę mówiąc, nie żałuję tego, choć bynajmniej nie z powodu jakości omawianego filmu.

“Polityka” to zbiór sześciu przeplatających się nowel mających w zamierzeniu stworzyć ponury obraz polskiej klasy politycznej. I choć obrywa się politykom z różnych ugrupowań i partii, reżyser postanowił najwięcej czasu poświęcić na ukazanie degrengolady moralnej, która zakradła się w szeregi alter ego obecnie rządzącego ugrupowania. Wbrew oczekiwaniom wielu widzów, “Polityka” nie agituje za żadną z wielu politycznych opcji. Vega z charakterystyczną dla siebie zadziornością rozdaje ciosy kijem na oślep, przy okazji stara się też unikać moralizatorstwa. No, może poza zakończeniem, ale o nim później.

Doczytaj resztę recenzji na moim blogu: https://500filmow.pl/polityka-2019/

Miłej lektury! ;)