Portier to chyba moje ulubione dzieło niemieckiego ekspresjonizmu, bowiem zawiera on wszystko to, co najistotniejsze w tym nurcie filmowym. Jest w nim klasyczna gra swiateł i cieni czy nacisk na specyficzną grę aktorską. Historia dostojnego, charyzmatycznego portiera który ubrany w swój garnitur wita gości hotelu Atlantic w która wcielił się niezapomniany Emil Jassings, którego wspaniała kreacja jest chyba największą zaletą tego filmu. Aktor w znakomity sposób wczuł sie w role zdegradowanego Niemca, którego los skazał na bolesny upadek w hierarchii społecznej. Film w znakomity sposob oddaje to czym w przedwojennych Niemczech był tzw. kult mundura, który w klasyczny sposób uosoabnia główny bohater. Bogato zdobiony, monumentalny uniform portiera jest tym, co konstutuje życie poczciwego portiera, dlatego pozbawiony tego artefaktu, przesympatyczny starzec nie może odnależc się w brudnej rzeczywistości. Film obrazuje wiele prawd i pod przykrywka nieco może trywialnej historii, mówi nam wiele o naszym życiu: o tym, jak w ogromnym stopniu opinia innych wywiera wpływ na nas i na to jak sami siebie postrzegamy czy o tym jak sami budujemy swoj własny wizerunek, który w szybki sposob możemy utracić. Niewątpliwie arcydzieło, zarówno pod wzg. środków formalnych -zainteresowanych odsyłam do ksiązke Eisner"Ekran Demoniczny", w której jeden z rodziałów jest poświęconych temu filmowi. Film który bez cienia wątpliwośći zasługuje na ogromne uznanie!!