Ja sobie sporo obiecywalam, znajac jego poprzednie 3 filmy (z tego co wiem, tylko 3 wczesniej zrealizowal) i bardzo sie rozczarowalam. Film wydal mi sie zupelnie chybiony, nie udalo mi sie odgadnac intencji tworcy (Reygadas nie tylko rezyserowal ale i napisal scenariusz) i cala ta mistyka wydala mi sie wysilona i pozbawiona sensu. Juz nie mowiac o scenie koncowej (???). Ogolnie "Post tenebras lux" wydal mi sie pretensjonalny i absolutnie hermetyczny (moze rezyser wie o co w nim chodzi) :(

W wywiadzie dla naszego "Kina" powiedział, że ten film jest jak filiżanka, którą każdy sam musi napełnić treścią. :)

"Wujek Boonmee" wydaje mi się znacznie "przyjaźniejszym" filmem...

oczywiście, że tak. "Wujek Boonmee" mnie głaskał po duszy, podczas gdy ten film jest dla mnie raczej odarty z wymiaru duchowo-estetycznego. Bardzo chłodny i wystudiowany (przynajmniej za pierwszym razem; no może z wyjątkiem śpiewania "It's a dream" N.Younga). Tak jak Lynch potrafi rozbawić czy nawet przestraszyć, Seidl zasmucić na swój seidlowski sposób, P.T.Anderson wzruszyć czy wydobyć z aktorów jakieś niespotykane pokłady, i tak dalej, tak "post tenebras lux" bardziej intryguje niż działa na emocje. Dlatego nie wiem czy ta sztuczność niektórych scen (zwłaszcza z udziałem Juana) była dobrym pomysłem. Z drugiej strony, Reygadasa czytuje się niby w kategoriach feministycznych i tego rodzaju zabiegi tym interpretacjom sprzyjają, no ale... sam nie wiem.

Ogólnie jednak, muszę "dopiąć" tego Reygadasa (na razie widziałem jeszcze tylko "Japon"). Na pierwszy rzut oka, każdy z tych filmów wydaje się na swój sposób inny, ale z drugiej strony, chyba ciągnie się przez jego twórczość jakieś continuum.

Gdybym miał tego Reygadasa do kogoś porównać to chyba w pierwszej kolejności nasuwa się Dumont.

Hmm no właśnie, ja Reygadasa nie widzałem nic, a Dumonta tylko "Poza Szatanem" (który podobał mi się bardzo) - zapewne tu tkwią powody tego, że kompletnie tego filmu nie czaję... No nic, będziemy szukać klucza.

Mnie "Wujek Boonmee..." podobał się o wiele bardziej i bardziej pozostał w pamięci. "Post tenebras lux" skojarzył mi się z nim tylko w aspekcie tej enigmatyczności...