Jestem ateistą, choć byłem wychowywany w rodzinie katolickiej. Nigdy nie wierzyłem ufnie, po dziecięcemu. Z resztą mój sceptycyzm, a zarazem dociekliwość, nie ogranicza się do religii. Dlatego też ludzie, którzy mają łatwość wiary w najróżniejsze rzeczy, zwłaszcza zupełnie niedowodliwe, fascynują mnie. Niestety, bardzo trudno znaleźć dobrego rozmówcę na takie tematy. Wygląda na to, że doświadczenie relgijne, przekonanie o poznaniu sensu istnienia, oraz poczucie obecności bytów niematerialnych, jest trudne do przekazania komuś, kto (jak ja) samemu tego nie czuje. Dlatego chętnie obejrzę ten film. Nie dlatego, że czuję głód wiary i liczę na własne nawrócenie, ale dlatego, że sądząc po entuzjazstycznych komentarzach wierzących widzów, liczę na spotkanie z dziełem odpowiadającym ich wrażliwości. Dzięki temu może lepiej zrozumiem sposób myślenia bliźnich. Dla mnie to trochę jak "Spotkanie trzeciego stopnia" ;)