Zgadzam się z Twoim, dość humorystycznie napisanym, wywodem, dodając jeszcze od siebie: kto zna naturę człowieka...
Z tym jabłkiem to nie przesadzałbym, wszak na topie były wtedy (a i dzisiaj znajdują bezrefleksyjnych adoratorów) rewelacje Darwina. Tak to już jest: mężczyzna chce posiać, gdzie tylko może, kobieta wychować co tylko się da, boć przecież ona zawsze wie i ma tę swoją 50-procentową pulę. Tylko że człowiek istnieje indywidualnie i każdy ma własną życiową buchalterię. Prawda i biologia raczej nie mają wiele ze sobą wspólnego, czasami wydaje mi się, że bardziej geny nas mają niż - jak wynika z naszego antropocentryzmu - my posiadamy geny. Niepotrzebne - moim zdaniem - były poprawki scenariuszowe. Ibsen to Ibsen i do Australii (jeśli wiedział, gdzie to jest) mu daleko.