wkurzył mnie fakt, iż brosnan mówi o tym jaki to związek jest dla niego ważny, a zachowuje się zupełnie inaczej.. i nikt z tego nie wyciąga żadnych konsekwencji...
już wolę banalniejsze historie w których gdy ktoś wykorzystuje innych dla celów zawodowych, to dostaje etykietkę cynika i czeka go na końcu jakaś przemiana (choćby i w strumieniach deszczu), tu jedyna przemiana to moore, która nagle decyduje się mu zaufać...wszystko fajnie, tylko za co?
ale film do oglądnięcia:)