Jak ja nie lubię takich filmów, tak sztucznych, że aż niesmacznych. I takich, gdzie autorom ewidentnie wydaje się, jaki to wspaniały pomysł na film mieli (choć tak naprawdę pomysł, jakich mnóstwo ostatnimi czasy), że wykorzystują go aż do porzygu.

Temu filmowi całkowicie brakuje prawdziwego strachu, atmosfery grozy, której tu nie ma za grosz. Właściwie to za każdym razem, gdy któremuś z bohaterów ma się coś wydarzyć, to my od razu wiemy, kiedy się to za dzieje, głównie za sprawą charakterystycznych efektów dźwiękowych i pracy kamerą. Oto podręcznik jak nie budować grozy.

Niestety, fabuła osadzona jest na bardzo naiwnej historyjce, trudno widzowi się z tym wszystkim w jakikolwiek sposób utożsamić. Sprawy nie ułatwiają strasznie irytujące postaci (nie znalazłem ani jednej, na której faktycznie by mi zależało), które kompletnie sobie z problemem nie radzą i aż sami proszą się o uśmiercenie. Zakończenie natomiast to już odmóżdżająca jazda po całości i już próba prawie całkowitego odebrania powagi całemu temu... dziełu? Zakończenie to istny chaotyczny bełkot, jakich niestety wiele w dzisiejszym horrorze. Poza tym, czuć, że ta szmira miała trafić do tych młodszych widzów. Myślę, że nowe pokolenia nie zasługują na oglądanie takich popłuczyn.

Moja ocena: 3/10.