Tu się nie zgodzę, rola Hopkinsa naprawdę genialna, tylko że film nudny jak jak w zoo. Ogólnie jakaś bajka.

Tak ogólnie to prawdziwa historia a nie bajka,ale to już jak kto woli. To jest biograficzny. Koleś którego grał Hopkins ustanowił rekord prędkości, który do dzisiaj nie został pobity.

I to mnie właśnie zdumiało - że rekord ten nie został pobity. Grę Hopkinsa odebrałam bardzo dobrze. Nie "rzucił" mi się w oczy nadmierny dystans bohatera do otoczenia, bardziej zauważyłam jego bardzo ujmujący sposób bycia, prostotę i szczerość, co w mojej ocenie mogło powodować, że zjednywał sobie ludzi.

Dokładnie. Nie wiem za bardzo o co chodzi z tym dystansem. Że nie spędzał każdego popołudnia z sąsiadeczkami na kawce? To był człowiek z pasją. Swoją drogą bardzo mi przypominał mojego dziadka...

Kto notował dialogi?

Mimo wszystko podniosłem swą ocenę filmu sprzed roku z 3 na 6. Może wtedy zbytnio się nie skupiłem bo faktycznie historia w zasadzie nudna jak flaki z olejem ale w sumie oglądając dziś ten film uznałem, że historia została przedstawiona w ciepły i nie do końca hollywodzki sposób więc może jednak produkcja nie jest taka zła.

A dla mnie nie była nudna. Nawet łezkę uroniłam, w momencie, kiedy Burt dowiedział się, że nie może brać udziału w zawodach ;)

Co do 'dystansu' głownego bohatera do ludzi, to według mnie był to zabieg celowy. Munro bardzo mi przypominał człowieka niepokonanego, z opowiadań Hemingwaya.