Wszystko zależy od poczucia humoru a mamy je różne. Żenujący film - głupota głupotę głupotą pogania, to piramida głupoty - 3/10!!!

Zgadzam się, film jest umiejętnie wyważony (no ale jak się ma takiego reżysera). Akcja doprawiona humorem i to wcale nie nachalnym jak to ma miejsce w wielu współczesnych, pseudo śmiesznych, wyszydzających "komediach". Tutaj humor opiera się w dużej mierze na puszczaniu oka do widza i śmiechu z mega twardzieli odstawiających mega akcję. Taki nawet trochę inteligentny humor, nie mający nic wspólnego z łopatologią. Faktycznie, ludzie mają różne poczucie humoru. Pozdrawiam. PS. Ale z tym 10 to trochę przegięcie :)

a ty dałeś 9 ameli :)

Nic nie poradzę że mam sentyment do tego filmu :) Ma w sobie magię która do mnie trafia, moja sympatia do Jeunet zaczęła się jeszcze od czasów "Delikatesów" i "Miasta zaginionych dzieci" i trwa chyba do dziś. Oglądałaś "Kurczaka ze śliwkami"? A życie pozbawione magii staje się już tylko egzystencją ;)

Hahaha - wiem już do czego pijesz z tą Amelią :))) Przeczytałem swój post :) Pozdrawiam

te tytuły nic mi nie mówią:(

Aż poczułem wapień w kościach HAHAHA. "Delikatesy" to fenomenalny film postapo ze wspaniałym, surrealistycznym klimatem horroru. Gra na pile wymiata. Jak poczujesz ten "blues" to będziesz zachwycona. Drugi, czyli "Miasto zaginionych dzieci" to również owoc współpracy Jeunet - Caro, ale klimat horroru ustąpił tu pola fantastyce (długo zastanawiałem się jak go zaklasyfikować gdyż nie wpisuje się on zupełnie w jedynie jeden kanon). Później jakoś tak ich współpraca się skończyła, jeden nakręcił "Amelię", drugi natomiast "Vidoq'a" (i już wiedziałem kto dawał ich filmom ten plastyczny, cudownie mroczny sznyt). Potem oczywiście były kolejne filmy jak np. "Bazyl, człowiek z kulą w głowie", jednak mnie osobiście nie przekonał, bo odniosłem wrażenie że więcej tu było kopiowania z poprzednich filmów niż danie czegoś nowego (chociaż było, ale niedosyt pozostał). Jakiś czas temu oglądałem "Kurczaka ze śliwkami" i moja "miłość" znów odżyła :) Moja droga, z tymi filmami jest tak, że albo się je kocha, albo się ich nie czuje i nie rozumie (co absolutnie nie jest zarzutem). To tak jak z humorem w Prawdziwych kłamstwach ;)