Dokładnie to samo chciałam napisać :) Technicznie dobrze poszło, muzyka fajnie dobrana, ale tematyka i zachwyt ludzi nad filmem... porażka. Brechtam z tysięcy wydarzeń na facebook'u pod hasłem ' projekt x [...]', gdzie w [...] wpisujemy dowolną miejscowość. Gdyby chociaż końcówka była bardziej realistyczna...

O tym samym pomyślałem;> Costa powinien oberwać najwięcej - niezależnie od tego jakich miał prawników... Być może przez takie zakończenie znajdzie się więcej osób bez wyobraźni, które nie widząc konsekwencji (film je niestety słabo nakreślił), pomyślą: to nic złego - też sobie tak zaimprezujemy.
Co do oceny filmu - dałem 7/10, wahałem się nawet nad 8/10 - produkcja nie była zła, ale takie rzeczy trzeba traktować z dystansem. Przyznam, że podobały mi się, śmieszyły mnie nawet niektóre momenty, ale w przeciwieństwie do większości - rozpatrywałem całość głównie jako przestrogę: do czego może doprowadzić brak asertywności. Co prawda mało prawdopodobne są tego typu wypadki, jednak przyzwalanie na co raz to większe anomalie - powoduje co raz bardziej niekorzystne skutki. Oczywiście można się zabawić (nawet ostro zabawić!), ale są chwile, kiedy znacznie lepiej pozostać "frajerem", a szczęście można odnaleźć w innych aspektach.

występ w telewizji, to występ w telewizji, ale zauważ, że to Thomasa wszyscy witali następnego dnia w szkole, z Costą nikt nie przybił piątki. I mimo, że chłopak zrujnował siebie i rodziców, to w pewnym sensie trochę zyskał- jakiś tam respekt w szkole, ojciec przestał go uważać za frajera, przestał wstydzić się uczucia do Kirby... Oczywiście brzmi to mętnie w porównaniu z rozwalonym autem w basenie i miotaczem ognia na podwórku, ale chyba nawet najbardziej tępy widz zauważy, że Thomas mimo tego, że dał się zmanipulować Coście, ma jakąś godność, przeprasza rodziców, pokornie jeździ zjaranym minivanem, przyznaje się do winy, nie próbuje uniknąć kary, w czasie kiedy po momencie "pełnych gaci", Costa znów staje się żałosnym pozerem.
Z drugiej strony, nie mogę oprzec się wrażeniu, że "Projekt X" nie powstal żeby skłaniać do refleksji, czy przybliżać jakieś problemy, tego się nie ogląda, żeby filozofować i przeprowadzać analizy. W sumie ogląda się to tylko i wyłącznie żeby czerpać pomysły i zbierać doświadczenie przed kolejnymi domówkami :)

Tylko... tutaj rozchodzi się właśnie o to, że twórcy chcą jakby pokazać, że dla kilku minut popularności, "sławy", warto rozwalić sobie życie, co bardzo mi się nie podoba. Film nie powinien mieć takiego przekazu.
Tak, to prawda, że Thomas godnie zniósł konsekwencje i znalazły się pozytywne aspekty, tak jak mówisz - w postaci poprawy relacji z ojcem. Z drugiej strony oglądając tą "finałową" scenę z Kirby miałam wrażenie, że Thomas miał takie nastawienie "zrobiłbym to jeszcze raz, bo teraz mogę być z tobą, a wszystko inne się nie liczy", a tak naprawdę - co teraz Kirby zrobi z tą miłością Thomasa, który będzie siedział w więzieniu, a później nawet nie bedzie miał szansy na studia? Zapewne ich ścieżki się rozejdą. A wydaje mi się, że i tak ta para przyjaciół miała się już ku sobie ( np. scena pocałunku) i nie była potrzebna katastrofa, żeby tamci mogli być razem. ;)
To oczywiste, że decydując się na seans Projektu X nie oczekiwałam filmu, który będzie skłaniał do przemyśleń. Nastawiłam się na lekkie kino i przede wszystkim - chciałam zobaczyć o co ten cały hałas. A powiem szczerze, że film raczej mnie zdenerwował niż rozbawił, oglądałam go w nieprzyjemnym napięciu (bo kto lubi oglądać mercedesa rodziców w basenie?) i naprawdę niewiele wniósł do mojego życia oprócz tego, że kiedy znajomi pytają: "I co, oglądałaś w końcu ten projekt x,?", mogę odpowiedzieć, że tak. A odnośnie pomysłów przed domówkami... Jak dla mnie rozwalony dom, pożar i cała reszta nie są jakoś szczególnie inspirujące. ;P