Na nieszczęście dla siebie obejrzałem ten film zaraz po zapoznaniu się z całym serialem "Pacyfik". Film Gibsona wydał mi się przy nim tak bzdurny, że nie byłem w stanie obejrzeć go do końca. Do momentu rozpoczęcia działań jednostki Doss'a na Okinawie było jeszcze ok ale w samej Japonii to już tylko bzdura goniła bzdurę. Sceny batalistyczne to porażka. Poniosła tu kogoś nieźle fantazja. Sceny gdy sierżant Howell będąc w odwrocie strzela ze swojego greas guna z biodra i prawie każda kula osiąga cel albo gdy Smitty osłaniając się trzymanymi w jednej ręce zwłokami poległego kolegi biegnie przed siebie, strzela z BARa z jednej ręki (!!!!) i także większość kul osiąga cel.... To jest smutna parodia. Takich kwiatków było multum. Scena z przechadzającymi się z bronią na ramieniu i luźno rozmawiającymi Japończykami w tunelach pod polem bitwy budzi uśmiech politowania. To jet niewybaczalne w filmie, który aspiruje do poważnego, wojennego widowiska opartego na faktach. Do tego dochodzą kłujące w oczy, nędzne efekty specjalne (okręty podczas scen ostrzałów!). Przy tym wszystkim może spodobać się historia samego Desmonda i to jak został ukazany los medyka na polu bitwy, choć na dłuższą metę cała pompatyczność to otaczająca także staje się ciężkostrawna. Film może się spodobać ludziom, którzy nie znają się kompletnie na militariach, obsłudze broni itp. oraz którym nie przeszkadza całkowity brak realizmu i przekoloryzowanie w filmie opartym na faktach. Widowisko zapowiadało się ciekawie, ale pogrążyły go fatalnie zrealizowany sceny walki. Gdy je pisano twórca nie wiedział chyba za bardzo czy iść w kierunku Szeregowca Ryana czy Rambo 4. Wyszła z tego parodia bitwy o Okinawę.