o czym ty piszesz?

O ostatniej scenie wesolej mamy z dzieciaczkami czekajacej na rozwiazanie.

ciąża po spedzonej nocy z mężem kilka dni przed jego tragiczną śmiercią, doprawdy happy end

Glowna bohaterka na niezadowoloną, zdruzgotaną i w depresji nie wygladala, a nawet pojawil sie usmiech, i wlasnie o to mi chodzi. A do tego mamy na koniec tanią gadkę o wierze i nadziei.

to cię boli, rozumiem, ale mogło być gorzej tak jak w tym filmie http://www.filmweb.pl/Deja.Vu

Nie tyle boli, co po prostu mysle ze w wypadku tego filmu zostawienie widza w dyskomforcie na koniec bylo by lepsze bo bardziej zapadal by w pamiec, a zastosowano klasyczny hollywodzki schemat. Mozna bylo widza przymusic do pewnych przemyslen na temat nieuchronnosci losu i zatrzymania tego co stac sie musi, a tak zostalo to zmyte tanim tekstem w stylu "nadzieja i milosc zawsze wygrywa". Ale ok, moze sie czepiam, moze takie zakonczenie wiekszosci sie podoba.

lepsze niż to że mąż by przeżył