Ostatnio nie oglądałam tego filmu, wiec mogę małe błędy w fabule, przepraszam z góry. O ile pamiętam Celine i Jesse znów mieli niewiele czasu dla siebie. Nie spotkali się po roku, nie udało się im. W zależności od tego w co człowiek wierzy można to skomentować - albo to znak, że nie byli sobie przeznaczeni, albo zwykły przypadek. Ja uważam natomiast, że króciutki, acz uroczy i pełen... "czegoś w sobie" romans dużo wniósł do życia obojga bohaterów. Jesse ożenił się, bo się zakochał. Celine może i kochał wciąż, ale to zrozumiałe. Mogła to być jego prawdziwa, pierwsza miłość, a może nie. Nie dziwię się, że nie czekał 9 lat, aż cudem się spotkają. Mimo wszystko oboje cieszą się z tego spotkania. Cieszą się z tego, że mogą choć tylko porozmawiać parę godzin zanim znów się rozstaną niewiadomo na jak długo. Wydaje mi się, że film ukazuje, że wydarzenia z przeszłości wpływają na naszą przyszłość. Czasem to miłe wspomnienia - jak ten romans. Bardzo lubię oba filmy za klimat, za oryginalności, za postacie i za historię właśnie. Jasne, że żałują, że nie spotkali się wcześniej. Ale czy czują się nieszczęśliwi widząc siebie nawzajem po tak długim czasie? Życzą sobie nawzajem jak najlepiej i to szczerze.
Ale to tylko moje odczucia ;)