Nie ma rzeczy bardziej przerażającej niż mocny thriller, albo nawet horror, oparty na faktach autentycznych. Bałem się zdrowo, wczuwając się w rolę głównego bohatera, starającego się rozwiązać zagadkę tajemniczych zjaw nawiedzających małe miasteczko nad rzeką Ohio, o wdzięcznej nazwie Point Pleasant. Pierwszą rzeczą jaką zrobiłem po oglądnięciu filmu było wpisanie w wyszukiwarce "great tragedy at river Ohio". Nie szukałem specjalnie długo, więc nie dotarłem do bezpośredniego reportażu z tej tragedii. Znalazłem jednak recenzję książki, na podstawie której został nakręcony film. Książka została napisana na podstawie faktów. To mi wystarczyło.

Film opowiada historię przeniesioną do współczesności - prawdziwa tragedia miała miejsce 15 Grudnia 1967 roku. Czas akcji i sporo innych, mniej istotnych detali zostało przeinaczonych, tak aby obraz był bardziej dramatyczny. Nie przeszkadza to jednak w żaden sposób w odbiorze, a wręcz pomaga. Głównym bohaterem opowieści jest uznany dziennikarz, John Klein, którego w doskonały sposób gra Richard Gere. Wiedzie wspaniałe życie - ma piękną żonę - Mary, wspaniałą pracę. Właśnie znaleźli swój wymarzony dom, który decydują się kupić. Pełni radości wracają do domu, gdy wydarza się straszny wypadek, przekreślający ich wspólną przyszłość. Mary umiera. Dwa lata później, w tajemniczych okolicznościach, John znajduje się w nieznanym mu miasteczku Point Pleasant.

Dopisek "oparty na faktach autentycznych" sprawił, iż uwierzyłem w stu procentach w opowiadaną historię. Duchy, zjawy, przepowiadanie przyszłości i tym podobne rzeczy, to dla fana X-Files chleb powszedni. Człowiek nie wprawiony mógłby powiedzieć, że właśnie oglądnął dłuższy odcinek X-Files (tzw. kluczowy). Jednak John Klein, w przeciwieństwie do Foxa Muldera, nie potrafi zachować bezpiecznego dystansu do nawiedzających go zjaw. W pewnym momencie się załamuje i wpada w panikę. Robi z siebie głupca. To czyni go bardziej ludzkim, bardziej bliskim widzowi. Odpowiednikiem agentki Scully w Przepowiedni jest postać pięknej pani policjant, grana przez Laurę Linney. Praktycznie aż do samego końca nie wierzy naszemu bohaterowi, odrzucając wyraźnie przemawiające fakty.

Najbardziej jednak podobało mi się, iż wpadłem w pułapkę jaką film zastawia na widza. Jest kilka przesłanek, że coś jednak nie gra, że będzie inaczej. Film walczy o to, aby widz nie kojarzył faktów. No i nie kojarzyłem. Wystrychnięto mnie na dudka. Mocno stukałem się w głowę po tym, gdy już domyśliłem się, do czego za chwilę dojdzie. Mocno dlatego, że domyśliłem się tak późno.

Ogólnie rzecz biorąc, bardzo dobry thriller. Wspaniałe zdjęcia z najdziwniejszych miejsc i pod różnymi kątami. Sprawna ręka operatora, dobra reżyseria, niezły scenariusz, całkiem dobre aktorstwo i ciekawe efekty specjalne. To wszystko sprawia, iż film ogląda się praktycznie jednym tchem.

movieman.blog.pl