Przypadkowo zaczęłam oglądać ten film w telewizji i wprawił mnie w osłupienie. Wspaniały pan Ahmed, anioł po prostu, prawy, spokojny, z dobrym podejściem do dzieci i pani była żona, wstrętna samolubna baba, niekochająca swojej nastoletniej córki, na siłę ciągnąca do siebie nieszczęsnego męża kobiety chorej na depresję i jego synka, którego zresztą wyraźnie nie znosi, więc po co go męczy? I wspaniały pan Ahmed, oczywiście wyrozumiały, itp. Pani Francuzka zła, koszmarna, zimna, pozbawiona instynktu macierzyńskiego, otwarcie zwalczająca swoją córkę, odciągająca faceta od łóżka konającej żony, a pan Ahmed - ciepły, stabilny. I Francja, przedstawiona jako ciemne, rozpaczliwie smutne przedmieście ze snującymi się cieniami ludzi. Brrr... Później, oglądając fragment filmu nakręconego w Hiszpanii "Wszyscy wiedzą" (ponurzy ludzie z szeroko rozwartymi oczami, atmosfera beznadziei, fabuła wydumana, nawet słońce jakieś jakieś zimne) przypadkowo się dowiedziałam, że i jedno dzieło, i drugie stworzył ten sam perski reżyser uważany za wielkiego artystę. Nie mogę się doczekać, aż zrobi film o Polsce i Polakach. Może w ogóle u nas zaaranżuje noc polarną a tubylcy będą ludożercami?