PRZYLĄDEK STRACHU to (nie ma się co oszukiwać) ramake przeciętnego thrillera z G. Peckiem pod tym samym tytułem. Wersja Scorsese z 1991 roku nie jest nie tylko bardzoej spektakulrana, krwawsza, ale także lepiej zagrana i wzbogacona o paletę metafor, które reżyser poumieszczał w swym dziele.

Film zyskał sobię uznanie krytyki i z miejsca stał się wielkim przebojem zarabiając blisko 80 mln dolarów tylko w samym USA!!!

Dziś dziei TV miałem oakzje wrócić do tego filmu po ponad 10 latach od ostaniego seansu.
Muszę przyznać, iz obraz nie wiele stracił ze swej siły wyrazu.
Choć scenariusz PRZYLĄDKU STRACHU oparto o utarte schematy, a same zakończenie filmu wydaję się być nazbyt efekciarskie i krwawe (choc nie dziwnym się ten thriller powstał w epoce PIATKU TRZYNASTEGO i KOSZMARU Z ULICY WIĄZÓW) to film zsykuje dzieki aktorstwu i precyzyjnie budowanemu napięciu.
Robert De Niro (jak zwykle przy okazji współpracy ze Scorsese) czuje się jak ryba w wodzie i aktorsko jest znakomity.
Nick Nolte i młoda Juliette Lewis pokazyali róneiż aktorską klasę.
Cieszą epizody Martina Balsama, Gregory Pecka, Roberta Mitchumai Illeny Douglas.
Chociaż nierówna w swej roli Jessica Lange burzy nieco wyśmienity wizerunek całego aktorskiego zespołu.
Martin Scorsese zadbał też o wqyraziste sylwetki psychologiczne swoich głównych bohaterów- a to w kinie grozy nie zdarza się zbyt często.
TWórca TAKSÓWKARZA umie również umiejętnie budować atmosferę zagorżenia i osaczenia.
Pochwalić należy też zdjęcia i muzykę do filmu.
PRZYLĄDEK STRACHU to bardzo dobry film. Obraz Scorsese można śmiało obok SIEDEM, MILCZENIA OWIEC, CANDYMANA, SZÓSTEGO ZMYSŁU, KRZYKU, NOWEGO KOSZMARU WESA CRAVENA, PSYCHOPATY, WYWIADU Z WAMPIREM, DRACULI, MARY REILLY, M.S. FRANKENSTEIN, WILKA, UTALENTOWANEGO PANA RIPLEY'a nazwać jedny mz najciekawszych filmów grozy lat 90-ych.
PRZYLĄDEK STRACHU to wręcz sztandarowy przykład sprawnie nakręconego thrillera.