Zgadzam się. Generalnie, kino Kutza jakoś nigdy nie potrafiło mi przypaść do gustu.

Czysty, ale i ma coś z szelmy. Powiedziałbym też, że jego inteligencki ethos błyszczy w porównaniu z prymitywami z UB. Nie jest bynajmniej grzeczny i idealny, początkowo przecież chciał zostawić sprawę uwięzionego chłopaka, choć obiecał jego matce pomoc. Dopiero Krysia go namówiła, by naprawdę jej pomógł. Od tej pory niejako dojrzewa do swojej "misji", która przestaje być tylko sztubacką zabawą w kotka i myszkę z UB: on widzi w tym ostatnią szansę obrony tzw. przyzwoitości wobec panoszącego się zła.
Kwiatkowski-podrywacz i kpiarz staje się tak słodki dopiero w drugiej połowie filmu. Na początku wcale nie ma zamiaru naprawiać świata.