Ten film jest najlepszym filmem europejskim jaki powstał. Lączy w sobie dwie koncepcje przedstawienia rzeczywistości: tragedię grecką i dramat szekspirowski. Z tragedji antycznej (nie mam na myśli Eurypidesa) w tym filmie pełno antagonizmów posuniętych do ekstremów,zarazem bardzo prawdziwych o naturze ludzkiej. Przy czym nie doszukamy się tam ani odrobiny moralizatorstwa. To próba wykreowania bohaterów pełnych sprzeczności, bohaterów okrutnych, skrajnie ludzkich. To właśnie daje niesamowitą siłę temu filmowi. Jest to bezsprzeczne nawiązanie do konstruowania bohaterów tragedii antycznej. Ale to nie wszystko. Postacie kierują się same własnymi motywami postępowania, nikt nimi nie manipuluje, nawet sie z tego co robią nie tłumaczą. W tym widzę koncepję dramatu szekspirowskiego. W tej historii nikt nikogo o nic nie pyta. Nie ma żadnego fatum, jak w tragedii antycznej, fatum, które wpuściło te jednostki w zagmatwane sytuacje. Bohaterowie sami są autorami własnych losów. Taki jest tragizm u Szekspira. Reżyser nie próbował swoich postaci z tego wytłumaczyć czy zwalić to co robią na otoczenie z którego się wywodzą. Zestawienie pewnych zdarzeń pozwoliło na odkrycie nieludzkiej głębi ich postępowania. W ten sposób człowiek w tej historii jest najprawdziwszy jak to tylko możliwe. Co więcej, ten film, myślę, wcale nie ma na celu wywołania u widza niechęci do tych postaci. Jest to świadoma próba uchwycenia w dziele sztuki ludzkiej totalnej egzystencji.
Wszytkim polecam tę wspaniałą trylogię. Mam nadzieję, że to co napisałam nie brzmi pretensjonalnie. Spróbowałam wytłumaczyć dlaczego ten film tak bardzo mi się podoba. Gorąco polecam!!!