Mogłabym ten film zatytułować: "zdradzona przez ojca". Ojciec, wydawałoby się, nowoczesny jak na swoje środowisko, nagle zmienia front. Z początku zdaje się, że to matka jest strażniczką patriarchatu. Tymczasem, jeśli się dobrze zastanowić, matka po prostu wie, że ojciec nie jest tak nowoczesny, jak chciałaby widzieć to córka.

W ogóle, świetna postać ojca - nie jest to żaden straszny przemocowiec i tyran, jak wyobrażaliby sobie polscy islamofobi. Przeciwnie, jest dość potulnym mężem, żyjącym w poczuciu winy wobec żony (to hasło: "przecież pomógłbym ci w sprzątaniu, mogłaś poprosić!") - tacy mężowie są i w polskich rodzinach.

Jednak bardziej niż ludzkie uczucia do żony i córki wiąże go to co "powinien". Męskie zobowiązania honorowe wygrywają. Nie żeby on nie miał wyrzutów sumienia. Ma i cierpi. Ale robi to co "musi". To jest film o uwikłaniu mężczyzn w patriarchalną kulturę.